Het was ’s ochtends vroeg en ik lag nog in bed.
Tegen beter weten in had ik mijn telefoon erbij gepakt en mijn vinger bewoog als vanzelf naar het kleurrijke pictogram van Instagram.
Scrollend door mijn feed stuitte ik op een afbeelding.
Een soort van trechter met daarin allerlei emoties.
Bovenin op het breedste stuk stonden blijdschap, dankbaarheid, vrede, geluk.
Onderaan verdriet, angst, rouw, woede, jaloezie.
In eerste instantie zat ik knikkend naar de afbeelding te kijken. Natuurlijk willen we in ons leven meer ruimte geven aan de emoties aan de bovenkant van de trechter. Die geven ons het gevoel dat het leven het waard is om te leven.
Maar langzaam maar zeker kwam ik achter de eigenlijke boodschap van deze afbeelding. Ik stopte met knikken en begon mijn hoofd te schudden. Mijn keel werd droog en ik merkte dat ik kwaad begon te worden. Me vaag bewust dat dit juist één van de emoties onder in de trechter is.
WAT?
Menen ze dit echt?
Hoe komen ze hierbij?
Hebben ze enig idee hoe gevaarlijk dit is?
- Hoge en lage emoties
- Is de ene emotie beter dan de andere?
- Emoties als boodschapper
- En dan mag je alleen nog maar blij zijn
- Emoties gaan om balans
- Alleen maar blij zijn is geen verlichting
- Waarom mij dit zo kwaad maakt
- Vroeger…
- En nu is er de nieuwe goeroe
- We willen juist weer onze emoties leren voelen
- Moeten we dan op zoek naar vervelende emoties?
In dit artikel:
- Hoge en lage emoties
- Is de ene emotie beter dan de andere?
- Emoties als boodschapper
- En dan mag je alleen nog maar blij zijn
- Emoties gaan om balans
- Alleen maar blij zijn is geen verlichting
- Waarom mij dit zo kwaad maakt
- Vroeger…
- En nu is er de nieuwe goeroe
- We willen juist weer onze emoties leren voelen
- Moeten we dan op zoek naar vervelende emoties?
Hoge en lage emoties
Wat deze afbeelding liet zien was een trechter met allerlei emoties. Bovenin op het brede stuk werden de emoties genoemd die het label ‘hoge emoties’ kregen. Onderin, je raadt het al, stonden de ‘lage emoties’.
Die ‘lage’ emoties zijn de emoties waar we ons niet direct beter door voelen. Ze kosten ons energie en geven ons een gevoel waar we het liefst zo snel mogelijk vanaf willen. Want wie wil nou verdrietig zijn? Of angstig? Of zich boos voelen?
Die ‘hoge’, daar gaan we van stralen. Dan voelen we de energie juist stromen. Emoties die we altijd wel zouden willen ervaren.
Want wees eens eerlijk. Jij voelt je ook vol energie wanneer je dolgelukkig bent toch?
Van die energie is weinig te merken wanneer je boos of verdrietig bent of niet?
Tot zo ver snap ik het als we het hebben over hoge en lage emoties. Over emotie met een hoge trillingsfrequentie of vibratie die vol energie zitten. En over emoties met een lagere trillingsfrequentie of vibratie die weinig of geen energie in zich hebben.
En ik snap ook dat we het liefst die hogere vibraties voelen.
Maar als we daar dan de labels ‘goed’ en ‘slecht’ aan gaan hangen…
Is de ene emotie beter dan de andere?
Zodra ik iemand hoor spreken (of zie schrijven op bijvoorbeeld Instagram) dat die hoge emoties goed zijn en die lage emoties slecht. Dat je die lage emoties niet meer moet voelen en dat die hoge je verlichting gaan brengen… Dan gaan bij mij echt alle nekharen recht overeind staan. Mijn ogen schieten nog net geen bliksem.
Wie is die persoon om te zeggen dat er goede en slechte emoties zijn?
Zeker in een samenleving waar veel van ons te maken hebben gehad met emotionele verwaarlozing. Waar we niet hebben geleerd te voelen of zelfs de boodschap hebben gekregen dat voelen slecht is. Dit heeft er allemaal voor gezorgd dat we de overtuiging hebben opgeslagen dat voelen en emoties hebben slecht is.
Er zijn geen goede en slechte emoties.
Emoties zijn gewoon.
Ja, natuurlijk wil je liever die emoties voelen die je een goed gevoel geven.
Maar dat betekent nog niet dat die beter zijn.
Elke emotie, elk gevoel, is een signaal.
Is een boodschapper van jouw lichaam.
Van jouw ziel.
Om jou te vertellen hoe het met je gaat,
waar jij nu staat
en wie jij bent.
Emoties als boodschapper
Elke emotie wil jou iets vertellen. Het is een signaal welke je kunt gebruiken om richting te bepalen. En daarin heeft elke emotie zijn eigen functie:
Angst
Is jouw beschermer. Het laat jou weten dat je voorzichtig mag zijn. Dat je jezelf niet in gevaar moet brengen. Het maakt je ook alerter op het moment dat je voelt dat er mogelijk gevaar dreigt. Want mogelijk heb je het nodig om jezelf snel in veiligheid te brengen.
Ja, oké, angst staat bij veel van ons op standje max en dat mag best iets naar beneden. Maar dat maakt deze emotie niet nutteloos of onmisbaar.
Verdriet
Heb je nodig om verlies te verwerken. Om je verlies een plaats te geven. En vaak is verdriet ook een roep om steun, omdat je iemand nodig hebt om jou in deze moeilijke tijd bij te staan.
Gaat verdriet ooit helemaal weg? Soms wel, vaak ook niet. Maar zelfs als het nooit weggaat, dan herinnert het je in er wel steeds weer aan dat je liefde hebt gekend.
Een tweede wat verdriet jou laat zien is wat je in je leven mist. Over iets wat je graag meer in je leven zou willen hebben. Op die manier is het een signaal dat jou laat zien waar jij meer ruimte voor mag maken.
Boosheid
Laat jou zien wat belangrijk voor je is. Waar jouw grenzen liggen. Zodra iemand namelijk over jouw grenzen gaan, word jij kwaad. Zodra iemand iets doet waar jij falikant tegen bent, dan komt die woede opborrelen.
Boosheid is een boodschapper die jou laat zien waar jij voor staat en is daarmee de emotie die jou misschien wel het beste van allemaal laat zien wie jij diep van binnen bent.
Blijdschap
Is een teken dat jij op dat moment iets doet of hebt waar jij gelukkig van wordt. Net als verdriet vertelt het jou waar jij meer van wilt in jouw leven. Het geeft jou het signaal: “Krijg hier meer van. Doe dit meer!” Door te weten waar jij blij van wordt, kun je ervoor zorgen dat je dit meer in jouw leven krijgt en kun je dit gevoel behouden en versterken.
En dan mag je alleen nog maar blij zijn
Want dat is eigenlijk wat deze nieuwe stroming zegt.
Je mag alleen nog maar blij zijn, want al het andere is slecht.
Wat ze je alleen niet vertellen is dat je daarmee het grootste gedeelte van je gevoelswereld afsluit. Dat je alle signalen die verdriet, angst en boosheid jou willen geven, niet meer toestaat om gehoord of gezien te worden.
Hoe kun je je leven volledig ervaren wanneer je jezelf voor zoveel afsluit?
(Plus: denk je ook niet dat alles wat niet gehoord en gezien mag worden, onbewust enorm gaat lopen etteren?)
Emoties gaan om balans
Je kunt niet alleen maar blij zijn.
Sowieso is het leven niet altijd alleen maar leuk. Het leven heeft ups en downs en highs en lows. Dat hoort nou eenmaal bij het leven en dit geeft je ook de volle ervaring van het leven.
Als de lows er niet zouden zijn, zou je de highs niet eens meer voelen.
Want die highs zijn dan normaal.
Als je de downs niet zou voelen, zou je ups ook niet meer zo intens ervaren.
Alles zou vlak worden.
Eentonig.
En daar wordt nou net niemand blij van.
Dit is ook wat je ziet bij mensen die leren dat ze niet boos, verdrietig of bang mogen zijn.
Ze worden vlak.
Emotieloos.
Ze voelen bijna niks meer.
Wat je wilt is een goede balans. En die balans mag best in het voordeel van de emoties die je graag voelt liggen. Je wilt je vaak blij, gelukkig en dankbaar voelen. Met daarbij ook af en toe dat verdriet. Of die boosheid. Of die angst.
Alleen maar blij zijn is geen verlichting
Hoe blijer je bent, hoe verlichter je wordt.
Wat een b*shit!
Denk jij dat verlichte boeddhistische monniken op een bergtop alleen maar blij en zielsgelukkig zijn?
Nee, zij hebben ook momenten dat verdrietig zijn.
Of boos.
Ook zij maken zich zorgen.
Misschien hebben ze geleerd om die emoties minder persoonlijk te nemen.
Maar ze hebben ze wel, ook al is het maar om hoe met onze wereld gaat en hoe wij met elkaar omgaan.
Zij laten deze emoties er zijn.
Accepteren ze.
Observeren ze en laten zich er niet door meeslepen.
En dat… dat komt naar mijn mening veel dichter in de buurt van verlichting:
Alles er laten zijn.
Zonder het weg te stoppen.
Of er door opgeslokt te worden.
Waarom mij dit zo kwaad maakt
En ja, ik ben me er volledig van bewust dat dit een lage, zogenaamd slechte emotie is. Dat ik, als ik dit van mezelf niet mocht voelen, mezelf hierboven zou moeten plaatsen en me alleen maar blij en vredig zou mogen voelen.
Gelukkig mag ik dit van mezelf.
Want wat mij zo kwaad maakt, is dat er nu een groep opstaat, die zogenaamd verder op het pad naar verlichting is dan jij. Die op het zelfontwikkelingspad al een hele weg heeft afgelegd en daarom nu zo ver is dat ze meer dan de helft van hun emotionele wereld niet meer hoeven te voelen.
En jou vertellen dat je dat ook niet meer moet doen.
Vroeger...
… waren er je ouders of opvoeders.
Jij zag tegen hen op.
Zij waren verder dan jij.
Zij wisten hoe het leven werkte.
Dacht jij.
Daarom volgde je ze en nam je alles wat ze jou vertelden voor waar aan.
Wat jij alleen op dat moment niet wist.
Nog niet kon weten.
Is dat jouw ouders of opvoeders ook niet alles weten.
Dat zij ook niet alles goed aangeleerd hebben gekregen.
Want zeker alles wat we leren over emoties en voelen wordt al generaties lang doorgegeven.
Van jouw overgrootouders op jouw grootouders
Van jouw grootouders op jouw ouders
En van jouw ouders op… jou.
Vroeger waren daar jouw ouders of opvoeders en zij vertelden jou dat je niet bang hoorde te zijn.
Dat je niet boos mocht zijn.
En dat er niks was om je verdrietig over te voelen.
Niet omdat dat goed voor je was, maar omdat ze hier zelf nooit mee om hebben leren gaan.
Omdat ze dit zelf niet hebben geleerd.
En het jou daardoor ook niet konden leren.
En nu is er de nieuwe goeroe
Die op het pad van de persoonlijke groei veel verder lijkt te zijn dan jij. In vergelijking tot hem of haar voel jij je nog een kind op het zelfontwikkelingspad.
En dus zie jij, net als bij jouw ouders of opvoeders, tegen deze persoon op.
Deze persoon weet zoveel meer dan jij.
Hij of zij zal het dus wel weten en dus doe jij je best om weer zo weinig mogelijk te voelen.
Net als vroeger toe je nog een kind was.
We willen juist weer onze emoties leren voelen
Voor veel van ons zou het veel gezonder zijn om weer te leren voelen. Het wegstoppen en onderdrukken levert je namelijk juist veel lichamelijke en mentale stress op.
Een emotie wil gevoeld worden.
Wil zijn boodschap overbrengen.
Het negeren betekent niet dat het er niet meer is.
Juist onderhuids, onbewust, loopt het nog steeds te etteren.
Te etteren doordat het geen kans krijgt om geuit te worden.
En dan is er nu een groep die jou wil vertellen dat je niet mag voelen. Dat deze lage emoties slecht voor je zijn. Terwijl als er iets slecht is, dan is het wel deze emoties wegstoppen en onderdrukken. Ze proberen niet te voelen.
Een groep die jou een schuldgevoel laat voelen, als het je niet lukt om alleen maar blij te zijn. Een schuldgevoel omdat je toch een keer verdrietig bent en niet gewoon je gemis kunt accepteren, omdat het nou-eenmaal-zo-is. Of omdat je toch een keer boos bent. Of bang.
Maar pas op he!
Want schuld is natuurlijk ook een lage emotie.
Die moet je ook vooral niet voelen!
Ja, ik ben kwaad.
Kwaad omdat iemand jou iets wil laten geloven wat schadelijk voor je is.
Omdat het juist niet goed is om jouw emoties te negeren.
Voor mij voelt dit als emotionele verwaarlozing all over.
Moeten we dan op zoek naar vervelende emoties?
Nee, wanneer jij je blij en gelukkig voelt, hoef je het ongeluk natuurlijk niet op te zoeken.
Voel je dan vooral blij en gelukkig.
Geniet ervan!
Maar sta jezelf ook toe om dat verdriet, die boosheid en die angst te voelen, wanneer die er is.
Laat die ook er ook zijn.
En luister naar wat het jou probeert te vertellen.
Laat je nooit vertellen wat je wel en niet mag voelen.
Voel je nooit schuldig omdat je een emotie ervaart die zogenaamd ‘slecht’ is.
(Slechte emoties bestaan niet)
Jouw emoties voelen en ervaren is juist ontzettend gezond voor je.
Zowel lichamelijk als mentaal.
Ze echt doorvoelen zorgt ervoor dat je minder stress ervaart.
Het helpt je om jouw ware zelf terug te vinden en weer te worden.
Het helpt je op jouw ontwikkelingspad, door jou te laten zien wat er echt in jou leeft.
Luister ook hier:
