Zelfliefde.
Houden van jezelf.
Wat is jouw eerste reactie bij dit woord?
Afschuw?
Omdat je dan mensen voor je ziet die zichzelf helemaal ophemelen?
Verlangen?
Omdat jij dit ook heel graag wil ervaren?
Kracht?
Omdat jij dit al diep van binnen in je voelt en het jou helpt jouw weg te vinden in jouw leven?
Je bent toch narcistisch als je zelfliefde hebt?
Als jouw eerste reactie een reactie van afschuw is. En, nee, je bent niet de enige die dit voelt. Dan denk jij bij zelfliefde waarschijnlijk aan mensen die arrogant overkomen. Of die zichzelf helemaal de hemel in prijzen. Vinden dat alles altijd op hun manier moet gaan. Ze alle aandacht horen te krijgen. En/of zichzelf beter voelen dan anderen.
Natuurlijk is het heel normaal als je liever niet met mensen omgaat die zich beter voelen dan jij. En als dat het beeld is wat jij bij zelfliefde hebt, dan snap ik dat je daar afschuw bij voelt. Dat je daar niets mee te maken wilt hebben.
Regelmatig hoor ik mensen zeggen dat meer zelfliefde ervoor gaat zorgen dat we een narcistische samenleving gaan krijgen. Maar dat is niet wat zelfliefde is. Zelfliefde is niet jezelf beter voelen dan iemand anders. Het is niet jezelf boven iemand anders plaatsen.
Narcisme, maar ook arrogantie, zijn juist vaak een masker. Een masker voor iemand die diep van binnen juist onzeker is. Soms niet eens bewust. Ze zoeken aandacht en bevestiging in de buitenwereld, zodat ze kunnen voelen: Zie je wel. Ik ben wel goed. Ik doe er wel toe.
Maar zelfliefde gaat veel dieper. Het is de liefde voor jezelf voelen van binnenuit. Niet meer of minder dan de ander. Maar goed zoals je bent.
Ik ben toch niet verliefd op mezelf?
Bij houden van jezelf denken we wel eens dat je dan alles aan jezelf helemaal geweldig moet vinden. Alsof je jezelf altijd door een roze bril ziet en je helemaal perfect bent. En nee, dat is ook niet wat zelfliefde is.
Je kunt dit ook zien als het verschil tussen liefde en verliefd zijn.
Als jij verliefd op iemand bent. Hormonen gieren door je lichaam. Vlinders in je buik. Dan heb jij inderdaad die roze bril op. Je ziet jouw crush en hij of zij is helemaal geweldig. Jouw crush ziet er fantastisch uit. Alles wat hij of zij doet is amazing. Echt, deze persoon is helemaal perfect. Elke keer als je aan hem of haar denkt, of hem of haar tegenkomt, dan maakt je hart een sprongetje.
Na verloop van tijd nemen die hormonen weer af. En dan kom je erachter dat jouw vlam helemaal niet perfect is. Hij of zij heeft naast al die mooie eigenschappen ook een aantal mindere.
Eigenschappen waar je blijkbaar blind voor was zolang die roze bril op je neus stond. En dan kunnen er twee dingen gebeuren.
Alles wat je voor deze persoon voelde ebt weg en je vraagt je af wat je ooit in deze persoon kon zien of je begint deze persoon te waarderen voor wie hij of zij echt is. In alle mooie en minder mooie eigenschappen. En dat is liefde.
Zelfliefde is dat; liefde. Liefde voor wie jij bent. In al je mooie eigenschappen. Maar ook in alle eigenschappen waar je minder tevreden mee bent. Jezelf accepteren in alles wat je bent.
Zelfliefde hoort onze natuurlijke staat te zijn
Geen mens is perfect.
Ik niet en jij ook niet.
Geen mens is gelijk.
Maar we zijn wel allemaal gelijkwaardig.
Dus even heel kort door de bocht. Als er mensen zijn die jij veel waarde toekent, hoor je dat ook bij jezelf te doen. Jij bent namelijk niet meer of minder waard dan die ander.
Toch zijn we dat wel gaan geloven. We zijn gaan geloven dat we minder waard zijn. Dat we niet goed genoeg zijn. En dat heeft een enorm effect op ons zelfbeeld en onze zelfliefde.
We zijn dit gaan geloven tijdens onze kindertijd. Je ouders bedoelden het goed, begrijp me niet verkeerd, maar ze hebben jou wel opgevoed naar hoe zij dachten dat jij zou moeten zijn. Hoe jij de beste volwassene ging worden en het beste in onze samenleving in ging passen. En daardoor leerde je dat alles wat aan jou anders was, niet goed was.
Ook vanuit de media en de maatschappij kreeg je allerlei boodschappen mee. Je moest goed zijn op school. Veel vrienden hebben. Er goed uitzien. Slank zijn. Alsof je continu in competitie moest zijn met anderen. Wie is er beter? En vooral, waarom ben jij minder?
Maar hadden jouw ouders, hoe goed ze het ook bedoelden, gelijk dat jij zo moest zijn? Heeft de maatschappij gelijk als ze jou laat zien hoe je zou moeten zijn? Is dat perfecte plaatje wat de media ons voorhoudt de waarheid?
Nee!
Jij bent goed zoals je bent. Wat je ook hebt geleerd over wat goed en verkeerd is. En wat je in je verleden ook hebt meegemaakt.
Zelfliefde is compassie hebben voor jezelf
Zelfs als er al zoiets zou bestaan als het perfecte plaatje, dan nog zou het onhaalbaar zijn. Niet alleen voor jou en voor mij. Maar voor iedereen. Perfectie bestaat niet.
Zelfliefde betekent daarom dat jij gaat zien dat jij gewoon een mens bent.
Een mens die niet perfect is.
Een mens die fouten maakt en niet alles kan.
Een mens die ook zijn of haar shitty momenten heeft.
Dat betekent dat jij:
Jezelf mag accepteren: Jij hebt zulke mooie eigenschappen. En ja, je hebt ook een aantal eigenschappen waar je minder tevreden mee bent. Die hebben we allemaal. Maar die mindere eigenschappen maken jou niet minder waard. De combinatie is wat jou jou maakt. Een mooi mens met enorm veel waarde. Sowieso is het de vraag of jouw ‘mindere’ eigenschappen überhaupt minder zijn. Want eigenlijk is het een vertekend beeld wat we zijn gaan geloven.
Mag stoppen met jezelf te veroordelen: Wij zijn allemaal zo zelfkritisch. Streng voor jezelf zijn, lijkt heel goed voor je. Maar wist je dat het je juist niet helpt? Het laat je juist slecht over jezelf voelen en houd je tegen om juist vooruit te komen.
Er is niks mis met of aan jou. En ja, je maakt fouten. Er zijn dingen die niet goed gaan. Maar dat is menselijk. En je hebt beslissingen en keuzes gemaakt in je leven die achteraf niet het slimste bleken te zijn. Maar op dat moment was dat voor jou de beste keuze. Jij hoeft jezelf niets kwalijk te nemen.Stil mag staan bij hoe het met jou gaat: Het is zo makkelijk om weg te drukken wat je zelf voelt. Bijvoorbeeld omdat je een bepaalde emotie van jezelf niet mag voelen. Zoals angst, verdriet of boosheid. Of omdat je in alle drukte vooral door moet gaan. Het afmaken van je taken, is belangrijker dan hoe het met jou gaat. En wat ook mogelijk is: omdat je iemand anders voor jou laat gaan. Wat hij of zij voelt, is belangrijker dan jij.
Stilstaan bij hoe het met jou gaat is juist ontzettend belangrijk. Elke emotie komt met een boodschap en mag gevoeld worden. En werk of iemand anders hoort nooit te gaan voor jouw gezondheid. Jij stelt je niet aan en jij hoeft jezelf niet weg te cijferen.Er voor jezelf zijn ook als het even minder gaat: Op de momenten dat het niet zo goed gaat is het moeilijk om er echt voor jezelf te zijn. Dat zijn de momenten dat je jezelf het meest afkeurt. Maar juist als het minder goed gaat, heb je het nodig. Wees dan lief voor jezelf. Neem het jezelf niet kwalijk dat het minder gaat. En vraag jezelf: Wat heb ik nu nodig?
De kracht van zelfliefde voor jezelf
Zelfliefde klinkt als iets heel persoonlijks. En ja, tot op zekere hoogte is het dat ook. Het gaat namelijk om de liefde voor jezelf. En het is een liefde die jou persoonlijk kracht gaat geven.
Je voelt je beter over jezelf
Je keurt jezelf niet langer af op die eigenschappen die jij minder goed vindt aan jezelf. Het betekent niet dat je alles aan jezelf helemaal perfect moet vinden. Maar wel dat jij al jouw schitterende eigenschappen aan jezelf gaat waarderen. Jezelf gaat zien voor de mooie persoon die jij ongetwijfeld bent. Inclusief die eigenschappen waar je minder blij mee bent. Die je ziet als de schaduw van jezelf.
Niemand van ons is perfect. Perfectie bestaat niet. Jij mag je goed gaan voelen om wie jij bent. Je volledige zelf.
Je hebt geen bevestiging nodig uit de buitenwereld
Of in ieder geval veel minder. Jij voelt namelijk diep van binnen dat jij er mag zijn. Dat jij het waard bent, wat iemand anders ook van je vindt. Jij hoeft niet langer van iemand anders te horen dat je goed bent en dat je ertoe doet. Natuurlijk, het mag nog steeds fijn voelen als je die bevestiging krijgt. Je hoeft je er niet slecht over te voelen dat je dat fijn vindt. Maar in de kern heb je het niet langer nodig.
Je gaat vanuit liefde keuzes maken
Je durft weer te kiezen voor jezelf en voor wie jij wil zijn. Omdat je voelt dat jij goed genoeg bent en dat dit leven van jou is. Van jou om te beslissen hoe jij dat wil leven.
Je durft je grenzen aan te geven en vanuit liefde te zeggen: Tot hier en niet verder.
Vanuit liefde voor jezelf voel je bij jezelf waar je Ja en vooral ook Nee op wilt zeggen.
Je durft de tijd voor jezelf te nemen die jij nodig hebt.
En je gaat vanuit liefde kiezen voor het pad wat jij wilt volgen. Hoe jij wil dat jouw leven eruitziet.
—–
Het kan zijn dat jouw reactie hier nu is dat je het egoïstisch vindt om zo voor jezelf te kiezen. Voor mij heeft het ook lang zo gevoeld. Ook ik had het gevoel dat ik de perfecte dochter, partner, werknemer, etc. moest zijn. Maar ik ben die rollen niet. Ik ben ik. En ook jij bent al die rollen niet, want jij bent jij.
Dit betekent echt niet dat je niemand meer in je buurt toelaat, he? Dat je overal Nee op zegt en altijd alleen wilt zijn. Het gaat om de balans. Want ook andere mensen in je leven toelaten en tijd met hen doorbrengen, is goed voor je. Het gaat er alleen om dat jij vanuit liefde kiest wat op dat moment het beste is voor jou. Dat je luistert naar wat jij nodig en waar jij behoefte aan hebt.
En hoewel dit egoïstisch kan klinken, dat is het niet. Je helpt namelijk niet alleen jezelf hiermee.
De kracht van zelfliefde voor anderen
Bij zelfliefde kan het voelen alsof je alleen aan jezelf denkt. Maar zelfliefde betekent vooral dat je jezelf zoveel waardeert, dat je ook goed voor jezelf wil zorgen. En goed voor jezelf zorgen is niet alleen goed voor jou.
Jij kunt namelijk niet geven wat jij niet hebt. Als jij geen energie hebt, kun je die energie ook niet aan een ander geven. Als jij geen liefde voor jezelf kunt voelen, kun je deze ook niet oprecht voor anderen voelen.
Zelfliefde betekent dat je meer liefde kunt geven.
In onze samenleving hebben we geleerd dat we er altijd voor de ander moeten zijn. Zet altijd de ander op de eerste plaats, en jezelf op de tweede of lager. Maar als jij niet genoeg om jezelf geeft om goed voor jezelf te zorgen, hoe kun je dan ooit die liefde aan iemand anders geven? Hoe kun je, als jij helemaal uitgeput bent, een ander nog jouw oprechte energie geven?
Of laten we het anders zeggen. In een positiever daglicht:
Als jij ervoor kiest vanuit liefde voor jezelf en de liefde voor een ander, om jezelf op de eerste plaats te zetten. Zodat jij helemaal opgeladen bent en gezond bent. Hoeveel meer zou je dan kunnen geven, dan je nu doet? Veel meer toch?
Zelfliefde betekent dat je meer liefde kunt voelen.
Deze is discutabel, I know. Kun je oprecht van iemand anders houden of niet, als je niet van jezelf houdt? Eerlijk, ik kan het antwoord op deze vraag niet geven. Ik weet het niet.
Maar wat ik wel zie gebeuren is dat de mensen die slecht over zichzelf denken, vaak ook slecht denken over hun medemens. Als jij gewend bent om jezelf af te keuren, keur je ook makkelijk anderen af. Als jij slecht in je vel zit, zoek je de schuld daarvoor makkelijker in de ander.
Ik heb zelf ook heel lang niet van mezelf gehouden. En in die periode vond ik het ook heel lastig om de mensen om me heen als positief te zien. Zeker omdat ik toen de overtuiging had dat je perfect moest zijn. Niet alleen ik, maar iedereen. Het was niet alsof ik mezelf slecht vond en iedereen om me heen als perfect zag. Nee, ik zag ook de imperfectie in hen en dus waren zij ook minder waard.
Nu, nu ik weet dat niemand perfect hoeft te zijn. Dat we allemaal op onze manier goed zijn zoals we zijn. Nu kan ik juist de waarde in iedereen zien.
Ik geloof oprecht dat als we met z’n allen weer de liefde in onszelf kunnen vinden. De liefde voor onszelf. Dat we dan ook de liefde voor elkaar weer terug gaan vinden.
Lieverd, die waarde zit ook in jou!
Er is niks mis met jou.
Jij bent goed zoals je bent.
In al jouw schitterende en in jouw ogen minder schitterende eigenschappen.
Hou van jezelf.
Luister ook hier:
