Er is een tijd geweest dat ik me serieus af heb gevraagd of ik wel introvert ben. Oké eerlijk, een hele korte tijd. Maar ik las overal dat introverte mensen verlegen zijn en altijd alleen willen zijn. En dat was ik niet en dat wilde ik niet. Was ik dan toch minder introvert dan ik dacht?

Totdat ik begonnen te lezen over introversie en ontdekte wat introversie echt is.

Eén van de boeken die mij daar enorm bij heeft geholpen en ontzettend veel inzicht in heeft gegeven is het boek van Susan Cain ‘Stil, de kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen’. 

Ze laat zien hoe de extraversie de norm is geworden in onze samenleving en dat dat zeker niet altijd zo is geweest. Dat we met veel meer zijn dan we vaak denken (minstens 33% van de mensheid is introvert), doordat veel introverte mensen zich verschuilen achter een extravert masker.

Ik leerde dat introversie geen afwijking is of een keuze, maar dat het brein van iemand die introvert is anders werkt dan het brein van een extravert. Dat wij fysiologisch van elkaar verschillen en dat dit onze voorkeur voor één op één contact en diepgang, voor nadenken en analyseren en onze behoefte aan alleen zijn bepaald.

Ook houdt ze een vurig pleidooi voor het ruimte geven aan introversie. Ze laat zien hoe een samenleving die zich alleen richt op extraverte eigenschappen en de introverte over negeert of zelfs veroordeelt, zichzelf tegenwerkt. Ze pleit er dan ook voor om de kracht van introversie te zien en te zien hoe extraversie en introversie kunnen samenwerken en elkaar juist aanvullen.

Dit doet ze schrijft ze allemaal vanuit haar eigen verhaal en zoektocht, maar ook vanuit het verhaal van andere introverte mensen, gesprekken met deskundigen en ze onderbouwt dit met de resultaten uit onderzoek naar introversie.

In dit boek krijg je een uitgebreid beeld van wat introversie is en wat het betekent om introvert zijn. Een boek vol herkenning en begrip wanneer je introversie bij jezelf herkent. Maar ook wanneer je dit herkent bij de mensen om je heen.

Ondertussen is er voor mij geen twijfel meer mogelijk. Ik ben introvert. Niet omdat ik bang ben voor mensen en me als een kluizenaar terug wil trekken, maar omdat ik graag diep nadenk, liever één-op-één de diepte in ga dan oppervlakkige gesprekken voer en mijn alleen-tijd nodig heb om op te laden en daar intens van kan genieten.

Hoe is dit voor jou?
Twijfel jij nog of je introvert of extravert bent?
Of misschien wel ambivert, van beide een beetje?
‘Stil, de kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen’ van Susan Cain laat jou dit zien.