Vandaag een kleine boodschap voor jou om je te laten weten dat je niet stilstaat
Ik ga er even vanuit dat als je deze podcast luistert
Dat je dan bezig met je eigenlijk persoonlijke proces van groeien en of helen
En misschien heb je dit al ervaren
Of zit je hier nu middenin
maar anders gaat dat punt ongetwijfeld een keer komen
Het moment dat je voor je gevoel stilstaat
Dat je niet vooruitkomt
Dat je voor jouw gevoel blijft zitten in al die vervelende patronen, gewoontes, gedachten, overtuigingen
En dit is eentje waar ik mezelf ook regelmatig op betrap
Dat ik te snel wil
Dat ik mezelf betrap op de gedachte van
Je weet nu dat dit je doet
Waarom doe je het nu nog niet anders
Of
Je bent hier nu al zo lang mee bezig
Heb je het nou niet een keer opgelost
Ben je nou niet eens op het punt dat je dit wel kunt
Ik vind het bijvoorbeeld moeilijk om mensen toe te laten in mijn leven
Omdat ik daar zo vaak bij op mijn bek ben gegaan
Daar zo vaak pijn heb ervaren
En ik weet dat er ook goede mensen zijn
Ik weet dat er ook mensen zijn die echt bij mij willen zijn om wie ik ben
Dat ik mensen best mag vertrouwen
En toch lukt het me nog niet altijd
En merk ik dan dat ik mezelf dat kwalijk neem
Maar wat het is
En dat geldt voor mij maar ook voor jou
Deze aangeleerde patronen en gewoontes
Deze overlevingsstrategieën
En voor mij is dat een muur optrekken en mensen niet te dicht bij laten komen
Voor jou misschien iets heel anders
Maar dat hebben we onszelf jarenlang aangeleerd om onszelf te beschermen
En dat beschermingsmechanisme
Die overlevingsstrategie
Die is niet zomaar weg
Dat is niet je bewust worden van wat je doet
En poef, it’s gone
Dat kost heel veel werk
En dat beschermingsmechanisme zal waarschijnlijk ook nooit helemaal weg gaan
Het volledige tegenovergestelde doen
En dat is vaak wel wat je van jezelf wil
Zal mogelijk, ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar zal mogelijk nooit makkelijk worden
We zijn zo gericht op dat doel waar we naartoe willen
We willen dat we nou eindelijk een keer zelfverzekerd in onze schoenen staan
Dat we nooit meer onzeker zijn
Dat we eindelijk een keer moeiteloos onze grenzen aan durven geven
Of onze ruimte in gaan nemen
Maar een doel waar je zegt
Vanaf nu zou ik altijd of nooit meer…
Dat is echt een onhaalbaar doel
Je maakt het jezelf daarmee echt ontzettend moeilijk
Je gaat jezelf hiermee alleen maar teleurstellen
Inderdaad dat gevoel krijgen dat je niet vooruitkomt
Omdat je niet meer naar het proces kijkt
Naar de stappen die je wel zet
Maar alleen maar ziet en denkt: Ik ben er nog niet, dus ik sta stil
Ik kom maar niet vooruit
Wat nou als ik jou vraag:
Vergelijk jezelf eens met drie jaar geleden
Op deze uitdaging waar je nu mee zit
Waar stond je toen?
Hoe ging het toen met je?
Hoe ver was je drie jaar geleden in dit proces?
Wil je terug naar jezelf van drie jaar geleden?
Of heb je wel al stappen gezet?
Is er wel al iets veranderd?
En als jouw antwoord nu is dat je inderdaad wel,
Hoe klein ook he
Wel verder bent dan drie jaar geleden
Omdat je je bewuster bent
Of omdat het je toch iets vaker lukt
Omdat je toch iets meer zelfvertrouwen hebt
Dan, lieverd, sta jij niet stil
Dan kom je zeker wel vooruit
Een gewoonte, een gedachte, een overtuiging
Die kun je niet van het ene op het andere moment veranderen
Tenminste, de meeste van ons niet
Het lukt heel soms, maar vaak gaat dat samen met een heftige ervaring die je opeens anders doet denken.
Maar in bijna alle gevallen gaat daar tijd overheen
Gebeurt dat in kleine stapjes.
Kleine stapjes, die vaak zo klein dat ze je niet eens opvallen
Want dit ken je vast wel
Of uit eigen ervaring of uit verhalen van anderen
Maar grootouders komen na een aantal weken weer een keer op bezoek
En bij binnenkomst is het meteen, tegen het kleine hummeltje:
Wow, wat ben jij groot geworden
Jij bent gegroeid zeg.
En dat papa en mama dan denken:
Mwah, dat valt toch wel mee?
Zo groot is het verschil nou toch ook weer niet?
Maar die ouders die zien hun kind elke dag
Doordat ze zo veel bij hun kind zijn, zien ze die groei niet gebeuren
We groeien niet zo snel dat je dat met het blote oog waar kunt nemen
Maar die opa en oma, die het kleintje een tijdje niet gezien hebben
Die zien dat verschil als een grote sprong
Als echt een aanzienlijke groei.
In het verhaal van jouw persoonlijke groei
Van jouw heling
Ben jij als die vader en die moeder
Jij bent de hele dag bij jezelf
Jij ervaart jezelf elke dag
En daardoor vallen voor jou die kleine veranderingen niet op
Zie je die kleine stapjes niet
Of zie je de waarde van die kleine stapjes niet
En hoe ze samen een veel grotere stap vormen
Daarom helpt het om te doen wat ik je net liet doen
Om even uit te zoomen
Net te doen alsof je jezelf de afgelopen drie niet elke dag hebt meegemaakt
En even terug te blikken en te kijken wat nou dat verschil is met drie jaar geleden.
En vaak denk je dan: Er is zeker wel iets verandert.
Ik sta toch wel een stuk zekerder in mijn schoenen
Ik ben misschien niet altijd zelfverzekerd, maar wel vaker
En ik durf vaker te zeggen wat ik denk
Ik begin het makkelijker vinden om ook nee te zeggen
Het lukt me nog niet altijd
En ja, als het niet lukt dan neem ik mezelf dat kwalijk
Maar het lukt me wel al een stuk beter dan drie jaar geleden
Je mag stoppen met te veel van jezelf vragen
Jezelf een doel geven wat onhaalbaar is
Die herken vaak aan worden als
je moet altijd…
Of je mag nooit meer…
Je mag sowieso dat doel los gaan laten
En gaan kijken naar het proces
Naar de vooruitgang die je wel boekt
Ook al lukt het nog steeds vaker niet dan wel
Het lukt je ook af en toe wel
En daarmee ben je al verder dan je was
Alleen al het feit dat je je bewust bent van dat patroon of die overtuiging
Is al een hele stap
En wat je
Naast dat je dat doel los mag laten en je bewust worden van dat proces
ook nooit moet onderschatten is hoeveel er intern bij jou gebeurt
We zijn altijd enorm gericht op de buitenwereld
Daar willen we het resultaat zien
We willen aan de buitenkant zelfverzekerder zijn
We willen zonder moeite nee kunnen zeggen
Of onze mening durven geven
Iemand aan durven spreken
En zolang je dat nog niet hebt gehaald, ben e er nog niet
Dat is waar dat einddoel waar je zo op gefocust bent
Maar veel van wat er in jouw persoonlijke groei en jouw heling gebeurt
Is aan de buitenkant helemaal niet te zien
Heel veel gebeurt intern bij jou
Intern ben jij bezig met jezelf steeds bewuster worden van wat er gebeurt
Van welke overlevingsstrategieën jij hebt
Welke patronen en gewoontes je daardoor hebt
Welke gedachten en overtuigingen je daarbij hebt
En stukje bij beetje ben je dat op aan het ruimen
Komen er kleine veranderingen in die gedachten en overtuigingen
Maar dat is niet meteen zichtbaar in de buitenwereld
Maar doordat je intern op aan het ruimen bent
Kun je straks wel stappen in de buitenwereld zetten
Ga je wel zien dat dat effect heeft op hoe jij in het leven staat
Op hoe zelfverzekerd je overkomt
Op hoe vaak je nee durft te zeggen
of voor jezelf op durft te komen.
Maar om daar te komen moet je door dat interne proces heen
En dan, als je dat interne proces echt aangaat, ga je mogelijk zelfs ervaren dat je straks opeens wel zichtbaar grotere stappen in de buitenwereld gaat zetten.
Maar daarvoor moet je echt eerst opruimen.
Echt, lieverd, je staat niet stil.
Ook als dat wel zo lijkt.
Jij zet stapje voor klein stapje
maar met elk klein stapje, hoe onzichtbaar ook, kom je verder
Ben je nu al verder dan drie jaar geleden
En ben je over drie jaar weer veel verder dan je nu bent.
Ik zou zeggen, ga zo door.
Lees ook: Dit is wat je tegenkomt op jouw pad van groei en zelfheling
Vandaag een kleine boodschap voor jou om je te laten weten dat je niet stilstaat
Ik ga er even vanuit dat als je deze podcast luistert. Dat je dan bezig met je eigen persoonlijke proces van groeien en of helen.
En misschien heb je dit al ervaren. Of zit je hier nu middenin. Maar anders gaat dat punt ongetwijfeld een keer komen.
Het moment dat je voor je gevoel stilstaat. Dat je niet vooruitkomt. Dat je voor jouw gevoel blijft zitten in al die vervelende patronen, gewoontes, gedachten, overtuigingen
En dit is eentje waar ik mezelf ook regelmatig op betrap. Dat ik te snel wil. Dat ik mezelf betrap op de gedachte van:
Je weet nu dat dit je doet.
Waarom doe je het nu nog niet anders?
Of
Je bent hier nu al zo lang mee bezig. Heb je het nou niet een keer opgelost? Ben je nou niet eens op het punt dat je dit wel kunt?
Ik vind het bijvoorbeeld moeilijk om mensen toe te laten in mijn leven. Omdat ik daar zo vaak bij op mijn bek ben gegaan. Daar zo vaak pijn heb ervaren.
En ik weet dat er ook goede mensen zijn. Ik weet dat er ook mensen zijn die echt bij mij willen zijn om wie ik ben. Dat ik mensen best mag vertrouwen.
En toch lukt het me nog niet altijd. En merk ik dan dat ik mezelf dat kwalijk neem
Maar wat het is. En dat geldt voor mij maar ook voor jou. Deze aangeleerde patronen en gewoontes. Deze overlevingsstrategieën. En voor mij is dat een muur optrekken en mensen niet te dicht bij laten komen. Voor jou misschien iets heel anders. Maar dat hebben we onszelf jarenlang aangeleerd om onszelf te beschermen.
En dat beschermingsmechanisme. Die overlevingsstrategie. Die is niet zomaar weg. Dat is niet je bewust worden van wat je doet. En poef, it’s gone. Dat kost heel veel werk.
En dat beschermingsmechanisme zal waarschijnlijk ook nooit helemaal weg gaan. Het volledige tegenovergestelde doen, en dat is vaak wel wat je van jezelf wil, zal mogelijk, ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar zal mogelijk nooit makkelijk worden.
We zijn zo gericht op dat doel waar we naartoe willen. We willen dat we nou eindelijk een keer zelfverzekerd in onze schoenen staan. Dat we nooit meer onzeker zijn. Dat we eindelijk een keer moeiteloos onze grenzen aan durven geven. Of onze ruimte in gaan nemen
Maar een doel waar je zegt
Vanaf nu zou ik altijd of nooit meer… Dat is echt een onhaalbaar doel.
Je maakt het jezelf daarmee echt ontzettend moeilijk. Je gaat jezelf hiermee alleen maar teleurstellen. Inderdaad dat gevoel krijgen dat je niet vooruitkomt. Omdat je niet meer naar het proces kijkt. Naar de stappen die je wel zet. Maar alleen maar ziet en denkt: Ik ben er nog niet, dus ik sta stil. Ik kom maar niet vooruit
Wat nou als ik jou vraag:
Vergelijk jezelf eens met drie jaar geleden. Op deze uitdaging waar je nu mee zit. Waar stond je toen? Hoe ging het toen met je? Hoe ver was je drie jaar geleden in dit proces? Wil je terug naar jezelf van drie jaar geleden?
Of heb je wel al stappen gezet? Is er wel al iets veranderd?
En als jouw antwoord nu is dat je inderdaad wel, hoe klein ook, verder bent dan drie jaar geleden. Omdat je je bewuster bent. Of omdat het je toch iets vaker lukt. Omdat je toch iets meer zelfvertrouwen hebt.
Dan, lieverd, sta jij niet stil
Dan kom je zeker wel vooruit
Een gewoonte, een gedachte, een overtuiging. Die kun je niet van het ene op het andere moment veranderen. Tenminste, de meeste van ons niet Het lukt heel soms, maar vaak gaat dat samen met een heftige ervaring die je opeens anders doet denken. Maar in bijna alle gevallen gaat daar tijd overheen. Gebeurt dat in kleine stapjes. Kleine stapjes, die vaak zo klein dat ze je niet eens opvallen
Want dit ken je vast wel. Of uit eigen ervaring of uit verhalen van anderen. Maar grootouders komen na een aantal weken weer een keer op bezoek en bij binnenkomst is het meteen tegen het kleine hummeltje:
Wow, wat ben jij groot geworden
Jij bent gegroeid zeg.
En dat papa en mama dan denken:
Mwah, dat valt toch wel mee?
Zo groot is het verschil nou toch ook weer niet?
Maar die ouders die zien hun kind elke dag. Doordat ze zoveel bij hun kind zijn, zien ze die groei niet gebeuren. We groeien niet zo snel dat je dat met het blote oog waar kunt nemen.
Maar die opa en oma, die het kleintje een tijdje niet gezien hebben. Die zien dat verschil als een grote sprong. Als echt een aanzienlijke groei.
In het verhaal van jouw persoonlijke groei, van jouw heling, ben jij als die vader en die moeder. Jij bent de hele dag bij jezelf. Jij ervaart jezelf elke dag. En daardoor vallen voor jou die kleine veranderingen niet op. Zie je die kleine stapjes niet. Of zie je de waarde van die kleine stapjes niet en hoe ze samen een veel grotere stap vormen.
Daarom helpt het om te doen wat ik je net liet doen. Om even uit te zoomen. Net te doen alsof je jezelf de afgelopen drie jaar niet elke dag hebt meegemaakt. En even terug te blikken en te kijken wat nou dat verschil is met drie jaar geleden.
En vaak denk je dan: Er is zeker wel iets verandert. Ik sta toch wel een stuk zekerder in mijn schoenen. Ik ben misschien niet altijd zelfverzekerd, maar wel vaker. En ik durf vaker te zeggen wat ik denk. Ik begin het makkelijker vinden om ook nee te zeggen. Het lukt me nog niet altijd. En ja, als het niet lukt dan neem ik mezelf dat kwalijk. Maar het lukt me wel al een stuk beter dan drie jaar geleden.
Je mag stoppen met te veel van jezelf vragen. Jezelf een doel geven wat onhaalbaar is Die herken vaak aan worden als
je moet altijd…
Of je mag nooit meer…
Je mag sowieso dat doel los gaan laten. En gaan kijken naar het proces. Naar de vooruitgang die je wel boekt. Ook al lukt het nog steeds vaker niet dan wel. Het lukt je ook af en toe wel. En daarmee ben je al verder dan je was.
Alleen al het feit dat je je bewust bent van dat patroon of die overtuiging is al een hele stap
En wat je, naast dat je dat doel los mag laten en je bewust worden van dat proces, ook nooit moet onderschatten is hoeveel er intern bij jou gebeurt
We zijn altijd enorm gericht op de buitenwereld. Daar willen we het resultaat zien. We willen aan de buitenkant zelfverzekerder zijn. We willen zonder moeite nee kunnen zeggen. Of onze mening durven geven. Iemand aan durven spreken. En zolang je dat nog niet hebt gehaald, ben je er nog niet. Dat is dat einddoel waar je zo op gefocust bent
Maar veel van wat er in jouw persoonlijke groei en jouw heling gebeurt is aan de buitenkant helemaal niet te zien. Heel veel gebeurt intern bij jou.
Intern ben jij bezig met jezelf steeds. bewuster worden van wat er gebeurt. Van welke overlevingsstrategieën jij hebt. Welke patronen en gewoontes je daardoor hebt. Welke gedachten en overtuigingen je daarbij hebt.
En stukje bij beetje ben je dat op aan het ruimen. Komen er kleine veranderingen in die gedachten en overtuigingen. Maar dat is niet meteen zichtbaar in de buitenwereld
Maar doordat je intern op aan het ruimen bent. Kun je straks wel stappen in de buitenwereld zetten. Ga je wel zien dat dat effect heeft op hoe jij in het leven staat. Op hoe zelfverzekerd je overkomt. Op hoe vaak je nee durft te zeggen of voor jezelf op durft te komen.
Maar om daar te komen moet je door dat interne proces heen. En dan, als je dat interne proces echt aangaat, ga je mogelijk zelfs ervaren dat je straks opeens wel zichtbaar grotere stappen in de buitenwereld gaat zetten. Maar daarvoor moet je echt eerst opruimen.
Echt, lieverd, je staat niet stil.
Ook als dat wel zo lijkt.
Jij zet stapje voor klein stapje
maar met elk klein stapje. Hoe onzichtbaar ook, kom je verder. Ben je nu al verder dan drie jaar geleden. En ben je over drie jaar weer veel verder dan je nu bent. Ik zou zeggen, ga zo door.
Lees ook: Dit is wat je tegenkomt op jouw pad van groei en zelfheling