‘Omdat ik het waard ben!’
Hoe vaak zeg jij dit tegen jezelf?
Blijven zitten waar je zit
Ik zie om me heen enorm veel mensen die niet tevreden zijn met het werk wat ze nu doen. Voor een aantal gaat dit zelfs heel ver. Zij slepen zich bijna elke dag naar kantoor, omdat ze echt niet meer willen. Voor anderen is het vooral een sluimerend gevoel dat er iets moet zijn wat beter bij ze past. Waar de energie wel weer van gaat stromen en waar ze wel voldoening uit halen.
Toch blijft bijna iedereen zitten op de plek waar ze nu al zitten. Aan de ene kant is dit een veilige keuze. Je weet wat je hebt en er komt elke maand geld binnen. Aan de andere kant voelt het vaak ook alsof ze het zichzelf niet gunnen. Alsof ze zichzelf niet goed genoeg voelen om echt voor zichzelf te kiezen.
Ik zat op de verkeerde plek...
Ik was één van die mensen die maar door bleef knokken. Elke dag, vijf dagen in de week, sleepte ik mezelf naar kantoor. Waar was het voor mij misgegaan?
Eigenlijk al aan het begin. Na mijn opleiding wist ik wat ik niet wilde, maar had geen idee wat dan wel. Ik hoorde dat de IT makkelijk was om binnen te komen. Ik koos voor veilig, want ja, ik moest natuurlijk wel zo snel mogelijk aan de bak.
De gedachte “Is dit echt wat ik tot mijn pensioen ga doen?” had misschien een aanwijzing kunnen zijn.
Dat wil niet zeggen dat ik me vanaf dag 1 naar kantoor moest slepen. Maar dat veranderde. Uiteindelijk sloot het totaal niet meer bij mij aan.
Ik had niet meer de autonomie die ik nodig had. Mijn werk voelde aan als lopende bandwerk, waar werk in geschoven werd. Ik had er zelf niks meer over te zeggen. Ook uitdaging was voor mij een probleem. Lopende bandwerk voelt niet heel uitdagend, maar ander werk oppakken durfde ik ook niet. We werden aangespoord om dit wel te doen, want het moest echt af. Ik voelde me alleen niet veilig genoeg om dit ook te doen.
En de laatste die heel belangrijk voor mij bleek te zijn: Ik voelde me nutteloos in mijn werk. Ik voelde me nutteloos omdat ik voor mijn gevoel mijn team niet genoeg kon helpen. Maar ik voelde me ook nutteloos, omdat ik het nut van ons product niet zag. Ik had niet het gevoel dat we hiermee de bijdrage leverden die ik belangrijk vind.
...maar ik bleef zitten
Ik deed niets.
Ja, mezelf elke dag naar kantoor toe slepen. Wat steeds moeilijker werd. Maar ik deed niets om daar iets aan te veranderen. Waarom niet?
Op dat moment was ik me daar natuurlijk niet van bewust, maar als ik er op terugkijk, had dit heel veel te maken met zelfliefde en zelfwaarding.
Wie ben ik om om hulp te vragen?
Terwijl ik zat te knokken, nam ik niemand in vertrouwen. Ik vroeg niet of iemand mij wilde helpen, om uit te zoeken waardoor het kwam dat ik me zo niet op mijn plaats voelde. Ik vroeg niet of iemand me kon helpen om op zoek te gaan naar verbetering.
Want wie was ik om die tijd en energie van een ander te vragen?
Wie ben ik om meer voor mezelf te willen?
Om me heen zaten allemaal collega’s die hetzelfde werk deden als ik. Die ook elke dag naar kantoor kwamen om daar te werken. In dezelfe omstandigheden als ik. Wie dacht ik dan dat ik was, dat ik dit niet genoeg vond? Ik was toch niet beter dan mijn collega’s? Ik was toch niet beter dan al die mensen die gewoon elke dag hun werk doen? Waarom kon ik hier, net als de rest, dan niet gewoon genoegen mee nemen?
Wie ben ik om te denken dat ik meer kan?
Dat ik me ondertussen behoorlijk waardeloos voelde in mijn functie, hielp natuurlijk niet mee. Ik vroeg me echt af of ik eigenlijk wel iets kon. Maar er zat ook een ander gevoel onder. Dat als ik dacht dat ik iets beters, iets groters kon doen dan dit, dat ik dan de indruk gaf dat ik beter was dan anderen. Eigenlijk was het diepste onvertrouwen in mezelf dat ik meer kon dan wat ik nu deed. Er was weinig zelfvertrouwen meer over.
Bij mij ging het uiteindelijk zo ver dat ik niet verder kon. Volledig uitgeput trapte mijn lichaam zelf op de rem en kwam ik terecht in een burn-out.
Waarom blijf jij zitten?
Ik ga er even vanuit dat je deze blog niet voor niks leest. Dat jij ook één van de groep mensen bent, die met tegenzin naar zijn of haar werk gaat. Of die voelt dat er iets anders is waar jouw energie wel van gaat stromen. Waar je wel helemaal enthousiast en vol motivatie mee aan de slag wil.
Denk dan eens na over de volgende vraag: Wat houdt mij tegen om op zoek te gaan naar werk waar ik gelukkiger van word?
Jij bent het waard om je ruimte in te nemen
Misschien vind jij het, net als ik, moeilijk om aan te geven dat het niet meer goed gaat. Durf je niet om hulp te vragen. Durf je niet aan te geven wat voor jou wel en niet werkt en te vragen of je meer mag doen van dat wat wel werkt.
Maar jij bent het waard om voor jezelf op te komen. Om die ruimte voor jezelf te vragen die jij nodig hebt.
Het kan zijn dat het niet altijd mogelijk is. Dat iemand geen tijd heeft om met je mee te kijken of je niet denkt te kunnen helpen. Maar jij hoeft jezelf niet op te offeren, omdat je vindt dat je maar gewoon je werk moet doen en niemand tot last mag zijn.
Jij mag meer voor jezelf willen
Dat jij op zoek bent naar iets beters voor jezelf, maakt niet dat je dit ten koste van een ander doet. Zo kan het natuurlijk lijken als je voor je gevoel je werkgever of je collega’s in de steek laat. Of als verandering van werk betekent dat jullie als huishouden minder te besteden hebben.
Maar een plek voor jezelf willen, waar jij gelukkig kunt zijn en waar je het gevoel hebt dat je echt iets bij kunt dragen, daar heb jij recht op. Net als iedereen.
En als je denkt dat iedereen zich naar kantoor sleept en vastloopt in zijn of haar werk:
Ten eerste; als dat al zo is, betekent dat niet dat jij daar ook mee door moet blijven gaan. Be the change. Laat zien dat het ook anders kan. Laat zien dat je mag ontdekken wat echt bij jou past en dat je er vervolgens voor mag kiezen om daar echt voor te gaan.
Ten tweede; voor veel mensen is dit werk, wat jij verschrikkelijk vindt, juist het werk wat ze heel graag doen. Zij zitten al op die plek waar zij zich goed voelen. Dat mag jij toch ook?
Jij mag zo groot zijn, als jij wilt
Ja, we worden opgevoed met de gedachte dat als je normaal doet, je al gek genoeg doet. Steek vooral je kop niet uit boven het maaiveld. Ga mee in het vaste patroon: Volg een opleiding, solliciteer voor een baan en werk tot je pensioen. Ow ja, en vergeet niet heel vaak te denken: Als ik eindelijk met pensioen ben, dan…!
Het kan ook anders. Jij kunt dat werk doen waar jij supergoed in en gepassioneerd over bent. Dat werk waar jij je allerbeste werk levert en bijdraagt aan wat jij belangrijk vindt.
Denk jij dat die mensen, die jij ziet als de kanjers in hun vak, dat die speciaal zijn? Dat die anders zijn dan jij? Nee, zij zijn vol passie gegaan voor dat wat ze echt wilden doen. Ze hebben zich niet laten tegenhouden door de gedachte “Maar wat nou als ik het niet kan?” In plaats daarvan zijn ze de uitdaging aangegaan, hebben ze geleerd van de fouten die ze onderweg maakten en hebben ze doorgezet. En dat… dat kan jij ook!
Dit leven is van jou
Het is zo makkelijk om vooral maar niet te veel ruimte in te nemen. Om jezelf klein te houden. Dan zit je anderen niet in de weg. Wat je daarmee zegt: Andere mensen zijn belangrijker dan ik.
Ik zeg niet dat jij belangrijker bent dan anderen, maar in jouw leven, zou jij jezelf op de eerste plaats horen te zetten. Alle andere mensen in je leven komen en gaan. Maar jij, jij bent de persoon die jouw hele leven bij jou is. Jij mag er voor kiezen om jouw beste leven te leven. Om die keuzes te maken, die jou gelukkiger maken.
Betekent dat, dat je die keuzes moet maken ook als ze ten koste gaan van anderen? Nee, natuurlijk houden we rekening met elkaar. Maar jezelf onnodig wegcijferen is ook niet de oplossing.
Het is niet of-of
Maar en-en.
Als jij iemand vraagt om jou te helpen, betekent dat niet dat je zomaar een inbreuk doet op zijn of haar tijd en energie. Misschien wil hij of zij je wel dolgraag helpen en anders is het aan die persoon om zijn of haar grenzen aan te geven. En als jij iemand anders jou laat helpen, kun jij ook weer iets terug doen. Of anderen helpen.
Als jij meer voor jezelf wilt, betekent dat niet dat jij het een ander niet gunt. Dat jij meer voor jezelf wilt, dan een ander van jou mag hebben. Dat jij een betere plek wilt, betekent niet dat iemand anders dat niet meer kan. Dit is een keuze die iedereen zelf moet maken en dat kan jij voor jezelf doen.
Als jij denkt dat er een werkplek is waar jij iets, in jouw ogen beters of groters, kunt doen, betekent dat niet dat jij groter of beter bent dan iemand anders. We hebben allemaal onze superkrachten en die van jou komen nu, op de plek waar je nu zit, niet tot hun recht.
Jouw collega’s kunnen juist wel op die plek zitten, waar zij hun superkrachten volledig in kunnen zetten. En voor jou is er een andere plek waar jij jouw superkrachten volledig kunt gebruiken. Op die plek kan jij zelfs nog meer van jouw waarde laten zien, dan je nu doet.
Ga voor jouw mooiste leven
Jij bent het waard om te kiezen voor die verbetering.
Jij bent het waard om werk te vinden waar jij gelukkiger van wordt.
Dus als jij nu een cursus wilt doen, omdat er een competentie is waar jij beter in wilt worden.
Een competentie die jij in je werk wilt gebruiken.
Volg die cursus.
Als jij weet welk ander werk jij wilt doen of wat je wilt veranderen in je huidige functie.
Zoek uit wat daar voor nodig is en ga ervoor.
Wil jij uitzoeken welk werk jouw energie echt weer gaat laten stromen?
Waar jij je thuis voelt en wat aansluit bij wat jij graag doet en belangrijk vindt?
Ga op onderzoek uit.
Ontdek wie jij bent en wat jouw superkrachten zijn.
Neem hier de tijd voor, ook al lijkt al het andere in je leven meer prioriteit te hebben.
Zoek iemand die je hierbij kan helpen.
Ik wilde deze blog afsluiten met de boodschap: Because you’re worth it. Omdat jij het waard bent.
Maar eigenlijk wil ik je uitdagen om het volgende tegen jezelf te zeggen. Vol overtuiging:
Because I’m worth it!
Omdat ik het waard ben!
Luister ook hier:
